"KİME EMANET"

Hak Nebinin dilinde nifak sayılmış

Emanete ihanet

Tohum toprağa yavru yuvaya

Yuva anaya emanet

Şak şak olmuş toprak suya

Su buluta emanet

Yusuf kuyuya

Mısır Yusuf’a emanet

Hak Nebi mağaraya

Medine Hak Nebi’ye emanet

İbrahim ateşe

İsmail bıçağa emanet

Ne bıçak ne ateş ne kuyu

Ne de mağara etmedi ihanet

Asrın İBRAHİMLERİ SANA EMANET

Arkadaş gel bir kor gibi yak sineni

Çünkü hepsi ALLAH’A EMANET

İçine doğru derinleş

Dibi görünmeyen bir kuyu ol

Sakla Yusufları koynunda

Yusuflar sana emanet

Mağarada yılan olma

Güvercin gibi vefalı

Örümcek gibi tehlikelere perdedar ol

Mağara gibi al Muhammedileri al yedi genci

Al bütün bir gençliği

Sümeyra Hak Nebi’yi evlatlarına emanet etti

Sakın ona bir şey olursa eve dönmeyin dedi

Donmeden emanete sahip çıkmayacaklarını anlayınca

Vazgeçtiler eve dönmekten

Evlerinden çıkmayanlar neyin emanetçisi acaba!

Bilecik istasyonunda yaşlı ana

Oğlunu cepheye uğurlarken

Oğlum Babanı Dimetoka’da dayını Şipka’da

Ağabeyini Çanakkale’de kaybettim

Sen benim son yongamsın

Sen de dönmezsen ben Allah’a emanet diyordu

Git sen de git

Minareler ezansız

Camiler Kur’ansız kalacaksa Sen de git

Ezan,vatan,Kuran kime emanet

Cafer-i Tayyar şehit olmuştu

Hak Nebi geldi

Yetimlerin başını okşadı ve ağladı

Baş okşayan kim gözyaşı kime emanet!

Cephede kanlar içinde son anlarını yaşarken

Vücudundan kanlı kurşunu çıkarıp

Arkadaşım Memiş –Şunu al!

Oğluma emanet et!

Ben sağ yaşadığım müddetçe görevimi yaptım.

Senden de bunun hakkını vermeni istiyorum dediğimi ilet.

Mukaddes kurşun kime emanet

Sütçü imamın iki bacımızın yaşmağını aldılar diye

Maraş’ı kana buladığı

Senin şuurun kime

Yaşmak kime emnet

Şair Hazreti Amine’ye

-Ey Ebva’da yatan ölü bahçende açtı

Dünyanın en güzel gülü derken

Bahçe kime gül kime emanet

Bilaller dem tutan bülbüller nerde

Arkadaş gül de bülbül de

Bağ da bahçıvan da

Ateş içindeki İbrahimler

Kuyudaki Yusuflar

Şu gerideki isimsiz kümbet

Şu ilerdeki ıssız mabet

Unutma! sakın unutma

Hepsi...............

Sana emanet