Yavuz Sultan Selim İçin Mersiye

Eflâkden o dem ki peyâm-ı kader gelür
Gûş-î cihâne velvele-î bâl ü per gelür

Devr-î fütûhu Sûr-ı Sirâfîl müjdeler
Hak’dan nizâm-ı âlemi te’mîne er gelür

Ebvâb-ı Ravza-î Nebevî’den firiştegân
Cibrîl’i gördüler nice demdir gider gelür

Derk ettiler ki merkad-i pâk-î Muhammed’e
Rûhü’l-kudüs’le arş-ı Hudâ’dan haber gelür

Rûy-î zemîni tâbi-i fermânı kılmağa
Sultan Selîm Han gibi bir şîr-i ner gelür

Râyâtının alemleri üstünde uçmağa
Sîmürg-i feth hem-çü nesîm-î seher gelür

Hâkan ki at sürünce bir iklîm-i düşmene
Pîş ü pesinde mahşer-i tîg ü teber gelür

Ey ga-sıb-ı diyâr-ı Arab bekle vaktini
Evvel cezâ-yı saltanat-ı sürh-ser gelür

Kaç fâtih-î zaman gören İran-zemin bugün
Görsün kiminle hangi cüyûş-î zafer gelür


Tekbîrlerle halka ıyân oldu tûğlar
Sahrâ-yı Üsküdâr’e revân oldu tûğlar

 

 

 

Ezân-ı Muhammedî

Emr-î bülendsin ey Ezân-ı Muhammedî
Kâfî değil sadâna cihân-ı Muhammedî

Sultan Selîm-i Evvel'i râmetmeyüp ecel
Fethetmeliydi âlemi şân-ı Muhammedî

Gök, nûra garkolur, nice yüzbin minâreden
Şehbâl açınca rûh-ı revân-ı Muhammedî

Ervâh cümleten görür Allahü Ekber'i
Akseyleyince arşa lisân-ı Muhammedî

Üsküp'de kabr-i mâdere olsun bu nev-gazel
Bir tuhfe-î bedî'ü beyân-ı Muhammedî

Yahya Kemal, Eski Şiirin Rüzgârıyle, Selimnâme, s. 43-44, İstanbul Fetih Cemiyeti

 

---

Yorumlar - Yorum Yaz

---