Yandaşları varmış nurlu semada,
Bir kutlu şans saklı, bu zor belada,
Yaşıtları gördü, hepsi imrendi,
Çocuk Furkan önde, herkes geride!

Mavi göğü tercih etti gemiye,
Yöneldi güzele ve en iyiye,
Dünyadaki renkler solar da gider,
Gökteki mavilik pek “solmaz” diye,

Işık sönebilir mavi gemide,
Ama hiç sönmez ki nurlu semada,
Yazık bahtı kara şanssız Siyonist,
Furkan hazırlandı bu yıl sınava,
Çalışıyordu ki sınavı sava,
Emanet can teslim! Aziz Canana
Kitab-ı Hak dedi: “İnnellahe’şterâ” (1)

Furkan’ım! Aferin bu isabete,
Ve bu asalete, bu necabete!
Anlayabilenler hep hayran kaldı,
Eşi bulunmayan bu ticarete!

Furkan! Sen sınavı iyi kazandın!
Sen ölümsüzlüğe de erken uzandın!
Pörsüyen renklere dönüp bakmadın!
“Sıbğatullah” olan renkle bezendin!(2)

Allah’a emanet, bu izzetli can,                                       
Bu ter-temiz vicdan, bu genç nevcivan!
Sanki yalın kılıç Bağdat önünde,
Zulme saldırır yeni Genç Osman!
Gazze’li! Ümitsiz olma, yakında:
Ya bir Salahaddin, yahut bir Osman!
Veya bir izzetli, onurlu Furkan!

--------------------
(1)     Ayet Meali:
 Allah müminlerden mallarını ve canlarını onlara cennet karşılığında satın almıştır…(Tevbe: 111)
 (2) “Sıbğatellah” tabiri, Kur’an’ındır. Bak Bakara: 138)