EY ÖLÜM
EY ÖLÜM
Bir ebem kuşağıdır ölüm,
Yalnız geçilir altından devcesine…
Ölüm, Yaradana çıkan
yollarda iki Cihan Efendisini arayıştır, buluştur.
Kavuşmanın ılıman heybeti, oradaki gerçek hayata
iklim olacaktır.
Geride kalanların gönderdiği kalb sıcaklığında
Fâtihalar,
tebessüm yüklü gerçek saadeti taşır dururlar.
Bu, oğlumun
Fâtihası, bu kızımın.
Bunlar da can ciğer dostlarımın Elham Sûreleri…
Gelecektim efendim. İşte geldim. İyiliklerimle,
sevincimle, bitip tükenmez hasretimle.
Geldim efendim. Dünyada senin için sevinmiş,
senin için gülmüş,
senin için
karanlıklar hacminde usul yanan mum gibi sessizce tükenmiştim.
Ne kendim utandım,
ne dostlarımı utandırdım, ne seni Efendim.
İşte geldim, işte
geldim…
Yüreğim yalansız,
bedenim haramsız ve yanımda Fâtihalarla…
Seccade kadar mülküm, seccade kadar masam ve
seccade kadar toprağımla öylesine zengindim ki…
Hepsini kucak dolusu
şükürlerle değiştim…
Geldim Efendim
Döndüm Efendim
Ay, hilalken şahittir.
Erikler çiçek açarken, civciv avucumu ararken
şahittir.
Bayram sabahlarında üç ayağını bağlayıp da
toprağa yatırdığım
güzelim
kurbanlıkların gözlerime bakan gözleri şahittir.
Çektiğim ilk
tespihin ilk tanesi, içtiğim son zemzemin son damlası, gördüğüm ilk elif şahittir.
Üzerine basmadığım
karıncalar, öptüğüm toprak, kokladığım ilk fesleğen şahittir.
Yediğim ilk kardaki
serinlik, selam verdiğim ilk komşum, yazdığım ilk yazı, çizdiğim ilk çizgi
şahittir.
Âmentü şahittir,
ancak Yaradana kul olmaya çalıştım, Efendime hizmetkar…
Geldim Efendim
Döndüm Efendim
Bir ebemkuşağıdır ölüm
En haşmetli gerçek,
en müzeyyen hakikat
Ve ancak dünyayı tanıyabilenlerin tadabileceği
son “armağan lezzet.”
Şu dünyada herkese yer ayıran “âdik adalet”!
Hayret… Zindandakine
de “Merhaba” diyor, zindancıya da.
Doktora da,
hastasına da Çırağa da gülüyor, ustasına da…
Allah yolunda şehit
olan cana da diyor, şehit olmaya çalışanlara da…
Bir ebemkuşağıdır
ölüm
O kadar uzak ve o kadar
yakın,
hem o kadar da
büyük.
Bütün güller onun
dizi dibinde.
Ağaçlar, ülkeler,
yeryüzü ve kâinat dizi dibinde.
Biz onun dizi
dibindeyiz.
Uyurken, uyanıkken,
yolculukta, sevinirken, üzülürken, kızarken hep yanımızda ve yakınımızda.
ÖLÜM HİÇ UNUTMAYAN EN BÜYÜK VEFÂ…
Yorgunluğun
tükenişinde o var O, hırsa fren, bitmişliğe
sigorta.
Ebedî yarınların
aralık duran davetkar kapısı.
Karanlıktan
aydınlığa ve aydınlıktan aydınlıklara uzanan yegâne yön.
Ve en erkek işaret…
Ey ölüm, sana
hayranlığımız tükenmeyecek…
Yorumlar -
Yorum Yaz