Bir Mustafa Kutlu kitabı daha bitirdim. Bundan sonra Onun kitaplarını daha yakından takip edeceğim. Ben nasıl olurda daha önce fark edemedim söylemlerine girmiyorum. Kader. Kitabı aldığım günden itibaren yaklaşık 10 gün geçmiş olmalı. Biraz iş yerinde daha çok otobüste okudum.

Bu kitap sayesinde yaz ortasında kış'ı, İstanbul'un göbeğinde köy hayatını yaşadım. Ne anlama geldiğini bildiğim ama unutmaya yüz tutmuş kelimeleri hatırladım. Hiç bilmediğim ancak Türkçemizde yüz yıllardır var olan kelimeleri de öğrenme fırsatı buldum. Üzüntü anında değil, sevinç anında yada soluklanmak adına cigara tüttürüldüğüne şahit oldum. Ben tam tersi durumlarda cigara sarılır bilirdim.

Mustafa Kutlu bey'in okumuş olduğum iki kitabı Mavi Kuş ve Beyhude Ömrüm, yazarın bir masada oturulup çay yudumlanası bir insan olduğu izlenimini verdi. O anlatsa bizler dinlesek. Öyküler hayatın ta kendisini olmuş onun kaleminde. Bana güzel şeyler öğretti satır aralarında. Umudu öğretti, azmin elinden hiç birşeyin kurtulamayacağını öğretti, şükretmeyi öğretti, ağlamayı öğretti ve daha neler neler. İçimi saran bir şeyler vardı o köy yollarında. Umut aşılayan veya korku salan insanlarıyla.

Gurbetin ne kadar acıklı bir hikayesi varmış. Yolların gözlenir olması, gelenlerle ilgili hoş düşünceler beni çok etkiledi. İnsanın bir geleni - gideni olması ne kadar güzel. Küçük şeylerin insan hayatına kattığı büyük derinlikler ne kadar anlamlı. Bahçeye ekilen meyvelerin tadı, yerden biten suyun sesi... Hepsi insanı hayata bağlayan, vatanına bağlayan pamuk iplikler.

Köy hayatına özlem duyuyorsanız, bu kitap size göre. Yolu olmayan, elektriği olmayan ama anlatılacak bir sürü hikayesi olan bir köy'e seyahat etmek istiyorsanız ''Beyhude Ömrüm''ü okuyun. Daha dilimin dönmediği, anlatamadığım çok hoş ayrıntıları var. Kalemine sağlık Mustafa Kutlu.