VUSLAT  DEDİ

 

Yâ Rab kulum, geldim sana;

Aşk yazıldı bu fermâna!..

Bir çilede yana yana;

‘Sabır’ dedi, oldu gönül!..

 

Nasıl diner bu dert, bu gam?

Hüznüm artar her bir akşam!..

Sekiz cennet, makam makam;

‘Umut’ dedi, doldu gönül!..

  

Nefsim arza atmış ağı;       

Sökülmez mi hırsın bağı?..  

Bu gurbetin, hasret çağı;   

‘Biter’ dedi, daldı gönül!..

 

Ten, aşk ile mâ’rifette;

Can neylesin hakikatte!..

Bir ilahî adalette,    

‘Hesap’ dedi, soldu gönül!..

                             

Hakk’tan aldı, halka verdi;

Nefsi, yerden yere serdi!..

Şükür, gizli sırra erdi;

‘Hikmet’ dedi, bildi gönül!..

 

Budur ömrün ayı, yılı;

Yüküm nerde, neyle dolu?..

Tefekkürde bulup yolu;

‘Vuslât’ dedi, güldü gönül!..

 

---

Yorumlar - Yorum Yaz

---