TÖVBEKÂR OLDUM

 

Yâ Rab bu aşk bende, benimle her an;

Aşk ile can buldum, canda var oldum!..

Bu zorlu nefsime neyledi zaman?..

Bazen kışa döndüm, kâh bahar oldum!..

 

Tevhîdin nûruyla, var ettin canı;

Ufkuna nakşettin eşsiz fermânı!..

Tedbirden, takdire dönen her sonu;

Tefekkür ettikçe tövbekâr oldum!..

 

Kader levhâsında, ince bir sır var;

Bir ömre sığmadı, aşk denen esrâr!..

Âlemi sardıkça bu derin efkâr;

Yanmış ney misâli, âh u zâr oldum!..

 

Ezelden ebede bu şevk, bu heves;

Firdevs’den, Mevâ’dan, Naim’den bir ses!..

Kutsal emanete yüklü her nefes;

Dal, budak saldıkça, lalezâr oldum!..

 

Hüzün tezgâhında, süsledin gülü;

Yardın, pâk eyledin mümin gönülü!

Sebepler içinde her tevekkülü;

Sezdikçe hem gizli, aşikâr oldum!..

 

Yâ Rab yakın sensin, ben benden uzak;

İçimde, iç içe binlerce tuzak!..

Ey gönül geç nefsi, benliği bırak;

Kim demiş âlemde bahtiyâr oldum?!..

 

---

Yorumlar - Yorum Yaz

---